ഉണ്ണിയ്ക്കായ് ....



നാരായണനാമ മുഖരിതമാം തൃസന്ധ്യയില്‍
ഉണ്ണീ നീ പിറന്നപ്പോളൊരമ്മയും ജനിച്ചു;
പിഞ്ചു പൈതലെ മാറോടണച്ചവളിതു-
വരെയറിയാതിരുന്നൊരു നിര്‍വൃതിയറിഞ്ഞു.
ഉറക്കമില്ലാത്ത രാവുകളില്‍ സ്വസ്ഥമാ-
യുറങ്ങും നിന്‍ ചെറുചിരിയവള്‍ കണ്ടിരുന്നു...

അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിനൊപ്പം നീ നുകര്‍ന്നത്
നന്മതന്‍ മാധുര്യമെന്നുമവളെന്നും നിനച്ചു
കാലത്തിന്‍ ചക്രമൊരിടപോലും നിന്നിടാതെ,
ആരെയും കാക്കാതെ, വേഗമങ്ങുരുണ്ടു പോയ്‌;
നിയതി തന്‍ നിശ്ചയം പോലെയുണ്ണി വളര്‍ന്നു
അമ്മതന്‍ തോളോടു തോള്‍ ചേര്‍ന്നല്ലോ പുഞ്ചിരിപ്പൂ...

കൌമാരത്തിന്‍ പടിവാതിലിലവന്‍ പകച്ചിടാതെ,
അടിയൊന്നുപോലുമവനു പിഴച്ചിടാതെ, ജീവിതയാന-
ത്തിലവനെന്നും മുന്നേറിടാന്‍ - അനുനിമിഷമമ്മ തന്‍
ചുണ്ടിലും ഹൃത്തിലും പ്രാര്‍ത്ഥനതന്‍ അലയടികള്‍;
ആരോരുമറിയാതെയവ മൌനമായ് എന്നുമവന്റെ
ചുറ്റിലും ഒരു ചെറു കവചമായ് വിളങ്ങിടുമോ???

കാലമേറെ കഴിഞ്ഞാലു,മേറെ നീ വളര്‍ന്നാലും
അമ്മതന്‍ ഉള്ളില്‍ ചെറുകുഞ്ഞായ് നീയെഴും..
ദൂരെ നീ പോകിലും അമ്മ തന്‍ ഹൃത്തിലെന്നു-
മകലാതെ,യൊളിമങ്ങാതെ നീ ജ്വലിച്ചു നില്‍ക്കും...
നല്‍കുന്നു ഞാനെന്നോമലേ നിനക്കായെന്നും
ആയുരാരോഗ്യസൌഖ്യത്തിന്‍ ചെറു വരം!



Comments

Cv Thankappan said…
നന്നായിരിക്കുന്നു കവിത
ആശംസകള്‍
അമ്മമനസ്സിന്‍റെ നിഷ്കളങ്ക ചിത്രമാണ് ഈ വരികളില്‍ തെളിയുന്നത്
ajith said…
ആയുരാരോഗ്യസൌഖ്യങ്ങള്‍ ആശംസിക്കട്ടെ
Unknown said…
നല്ല കവിത.....ആശംസകള്‍

Popular posts from this blog

സൗഹൃദം

കൊഴിയുന്ന പൂക്കള്‍....

സ്നേഹം