അദ്ധ്യാപക ദിനം !

ഒരദ്ധ്യാപക ദിനം കൂടി കടന്നു പോയിരിയ്ക്കുന്നു... ഫേസ് ബുക്കിലും മറ്റും എല്ലാവരും തങ്ങളുടെ അധ്യാപകരെക്കുറിച്ച് ഏറെ സ്നേഹത്തോടെയും ആദരവോടെയും ഓര്‍മ്മിച്ചത് കണ്ടു. ഞാനും എന്‍റെ അദ്ധ്യാപകരേയും ഗുരുസ്ഥാനീയരെയും ആ ദിനത്തില്‍ പ്രത്യേകം ഓര്‍ത്തിരുന്നുവെന്നത് സത്യം തന്നെ. അവരില്‍ പലരെയും ഞാന്‍ അന്ന് മാത്രമല്ല, ഒരു വിധം എല്ലാ ദിവസങ്ങളിലും ഓര്‍ക്കാറുണ്ട് എന്നത് വേറെ ഒരു സത്യം!!!

എന്നെ പഠിപ്പിച്ച എല്ലാവരെയും ഞാന്‍ തികഞ്ഞ ആദരവോടെയാണ് ഓര്‍ക്കാറുള്ളത് . രണ്ടു പതിറ്റാണ്ടു നീണ്ട പഠന കാലയളവില്‍ എത്രയോ അദ്ധ്യാപകരുടെ ശിഷ്യയായിരുന്നു ഞാന്‍?!!!  അവരില്‍ പലരും വിസ്മൃതിയിലാണ്ടു പോയെങ്കിലും ഒരിയ്ക്കലും മറക്കാത്ത ചില നക്ഷത്രങ്ങളും അവരിലുണ്ട്... ഒന്നാം ക്ലാസ്സിലെ സൌമിനി ടീച്ചര്‍ , ചെറിയ ക്ലാസ്സുകളില്‍ പഠിപ്പിച്ച ജയാ മിസ്സ്‌, ഉഷാ മിസ്സ്‌ എന്നിവരെ കൂടാതെ സിസ്റ്റര്‍ സോഫിയ തുടങ്ങിയവര്‍ എന്‍റെ ജീവിതത്തിന്റെ തന്നെ അടിത്തറ പാകുകയായിരുന്നുവെന്ന് അന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നില്ല... പൊതുവേ നാണം കുണുങ്ങിയായിരുന്ന എന്‍റെ മേലും അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നത് ഇപ്പോള്‍ ഒരത്ഭുതമായി തോന്നുന്നു...



സി. റോസ് മേരി
രാധാകൃഷ്ണന്‍  സാര്‍ / പി ടി സാര്‍
ഉയര്‍ന്ന ക്ലാസ്സുകളില്‍ എത്തിയപ്പോഴും അദ്ധ്യാപകര്‍ എല്ലാവരും ഏറെ സ്നേഹത്തോടെയും കാരുണ്യത്തോടെയും മാത്രമേ പെരുമാറിയിരുന്നുള്ളൂ. അതിനൊരപവാദം സോഷ്യല്‍ പഠിപ്പിച്ച സന്തോഷ്‌ സാര്‍ ഒരിയ്ക്കല്‍ തീര്‍ത്തും അപ്രതീക്ഷിതമായി കയര്‍ത്ത വേള മാത്രമാണ് (അത് സുഖകരമുള്ള ഒരോര്‍മ്മയല്ലാത്തതിനാല്‍ ഇവിടെ പറയുന്നില്ല)!!! പി. ടി. സാറാണ് മറക്കാന്‍ പറ്റാത്ത വേറൊരു അദ്ധ്യാപകന്‍ ; അദ്ദേഹമില്ലാത്ത സ്കൂള്‍ ആത്മാവില്ലാത്ത ശരീരം മാത്രമാണെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്, പലപ്പോഴും! വരയുടെ മാസ്മര ലോകത്തേയ്ക്കു എന്നെ കൊണ്ട് പോയ ബാബു സാര്‍ , മലയാള വ്യാകരണം രസകരമായി പകര്‍ന്നു തന്ന ഗിരിജ മിസ്സ്‌, പല പല നല്ല കാര്യങ്ങളും പറഞ്ഞു തന്നിരുന്ന സിസ്റ്റര്‍ റോസ് മേരി, എന്നിങ്ങനെ എത്രയോ അദ്ധ്യാപകര്‍ ഇന്നത്തെ എന്നെ വാര്‍ത്തെടുക്കുന്നതില്‍ മുഖ്യ പങ്കു വഹിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു!!! കോളേജ് ജീവിതത്തിലും ഇങ്ങനെയുള്ള അദ്ധ്യാപകര്‍ എന്‍റെ ജീവിതത്തെ ഏറെ സ്വാധീനിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു; അവരെയെല്ലാം സ്നേഹാദരവോടെയല്ലാതെ എനിക്ക് സ്മരിയ്ക്കാന്‍ കഴിയില്ല തന്നെ!!! 
അജോയ് സാര്‍


ഇവരെല്ലാവരും ഇപ്പോഴും ഇപ്പോഴും എന്‍റെ മനസ്സിലുണ്ടെങ്കിലും ഇവര്‍ ആരുമായും ഇപ്പോള്‍ സമ്പര്‍ക്കം ഇല്ലെന്നു തന്നെ പറയാം... പക്ഷേ അജോയ് സാറിന്റെ കാര്യം അങ്ങനെയല്ല! അദ്ദേഹവുമായി ഇന്നും ഞാന്‍ സംസാരിക്കുന്നു, ഫേസ് ബുക്കിലൂടെ പരസ്പരം വിവരങ്ങള്‍ കൈമാറുന്നു... എം ബി എ-ക്ക് ചേര്‍ന്നപ്പോള്‍ അജോയ് സാര്‍ എന്ന ഫിനാന്‍സ്  അദ്ധ്യാപകന്‍ ഞങ്ങളെ ധനകാര്യം പഠിപ്പിച്ചത് എത്ര രസകരമായിട്ടായിരുന്നു!!! ഞങ്ങള്‍ മൂന്നു മലയാളികളുണ്ടായിരുന്നു ക്ലാസ്സില്‍ - സാറും മലയാളിയാണെന്ന് അറിഞ്ഞത് അല്പം കഴിഞ്ഞായിരുന്നു...അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന രണ്ടു കൊല്ലക്കാലം ഒരു ജ്യേഷ്ഠസഹോദര സ്ഥാനത്തായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടിരുന്നത്‌.; എന്ന് കരുതി ഞങ്ങളോട് ഒട്ടും പക്ഷപാതം അദ്ദേഹം കാണിച്ചിരുന്നില്ല താനും! അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങളുടെ ബാച്ചിലെ എല്ലാവര്‍ക്കും സാര്‍ പ്രിയങ്കരനായി മാറി. ഫിനാന്‍സിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നുമറിയാതിരുന്ന പലരും അതിനെ അറിയാനും ഇഷ്ടപ്പെടാനും തുടങ്ങി. എല്ലാവരെയും ഒരേപോലെ കാണാനും ഉത്സാഹഭരിതരാക്കാനുമുള്ള സാറിന്‍റെ കഴിവ് ഒന്ന് വേറെത്തന്നെയാണ്‌.!!.!... അതുകൊണ്ടാവാം പഠിച്ചിറങ്ങി ഒരു ദശകം കഴിഞ്ഞിട്ടും അദ്ദേഹം ഇപ്പോഴും ഞങ്ങളില്‍ പലര്‍ക്കും പ്രിയങ്കരനായിരിയ്ക്കുന്നത്!!!


ഇന്നും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മെസ്സേജ് ഉണ്ടായിരുന്നു - എന്‍റെ ബ്ലോഗിനെ കുറിച്ചും, അതിന് സഹായകരമാവുന്ന വിവരങ്ങളെക്കുറിച്ചും പറയാന്‍;ഇത്തരം നല്ല അദ്ധ്യാപകരുടെ ശിഷ്യയാവാനുള്ള ഭാഗ്യമെനിയ്ക്ക് സിദ്ധിച്ചതില്‍ ഞാന്‍ കൃതാര്‍ത്ഥയാണ്! ആ സൌഭാഗ്യത്തില്‍ ഞാന്‍ ഏറെ ആനന്ദിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു... ഒരിയ്ക്കല്‍ എന്നെക്കുറിച്ചോര്‍ത്ത് അവര്‍ക്കും അഭിമാനിയ്ക്കാനുള്ള അവസരമുണ്ടാവുമെങ്കില്‍ അതിലും വലിയ ഗുരുദക്ഷിണ വേറെയൊന്നില്ലെന്നു ഞാന്‍ വിശ്വസിയ്ക്കുന്നു!!!!

ചിത്രങ്ങള്‍ക്ക് കടപ്പാട്: സുധീര്‍ മോഹന്‍, പ്രവീണ്‍ കുമാര്‍ , അജോയ് കുമാര്‍ - നിങ്ങളുടെ പ്രത്യക്ഷമായ സമ്മതം കൂടാതെയാണ് ഈ ചിത്രങ്ങള്‍ ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചതെങ്കിലും, ഒരു നല്ല കാര്യത്തിനായതിനാല്‍ അപ്രിയമൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല എന്ന് വിശ്വസിയ്ക്കുന്നു!!!

Comments

© Mubi said…
ഗുരു സ്മരണകള്‍.. നന്നായി. ഓരോ കാല്‍വെപ്പിലും ഇവരുടെയെല്ലാം അനുഗ്രഹം ഉണ്ടാകട്ടെ...

ആശംസകള്‍
Aneesh chandran said…
ഗുരുസ്മരണ.. കൂടെ അവരുടെ ചിത്രങ്ങളും ചേര്‍ത്തത് വളരെ നന്നായി തോന്നി സമയം പോലെ ഇവിടെയും വരിക ഒരു ഗുരുസ്മരണ യാണ് http://kaathi-njan.blogspot.com/2012/07/blog-post_23.html
Nisha said…
നന്ദി മുബി! അവരുടെയെല്ലാം അദൃശ്യമെങ്കിലും അനര്‍ഗ്ഗളമായ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ തന്നെയാണ് എന്നെ മുന്നോട്ടു നയിയ്ക്കുന്നതെന്ന് ഞാന്‍ ഉറച്ചു വിശ്വസിയ്ക്കുന്നു!
Nisha said…
നന്ദി കാത്തി! അവരെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോള്‍ അവരുടെ ചിത്രം കൂടിയുണ്ടെങ്കില്‍ വായിക്കുന്നവര്‍ക്കും അവരെ കൂടുതല്‍ അടുത്തറിയാമല്ലോ!!!
തീര്‍ച്ചയായും വരാം നിങ്ങളുടെ ഗുരു സ്മരണകളിലേയ്ക്ക് ...
നമ്മുടെ അറിവില്ലായ്മയെ ഇല്ലാതാക്കിയവരാണ് ആചാര്യന്മാര്‍. അവരെ എന്നും സ്മരിക്കുക. ആശംസകള്‍.
Nisha said…
നന്ദി മുനീര്‍ ! ഹൃദയതാളങ്ങളിലേയ്ക്ക് സ്വാഗതം!
ആ സ്മരണ എന്നും ഉണ്ടാവട്ടെ എന്ന പ്രാര്‍ത്ഥന ഒപ്പമുണ്ട്!
ലംബൻ said…
ഗുരു ദേവോ ഭവ എന്നാണല്ലോ. പക്ഷെ ഉപദ്രവിച്ച ഗുരുക്കന്മാരും ഉണ്ട്. ഒട്ടൊരു മനോവിഷമതോടെ അവരെയും ഓര്‍മിക്കാറുണ്ട്. കൂടുതലും നല്ല അധ്യാപകരാണ്, അവരൊക്കെ തന്ന ഊര്‍ജം ഇന്നും നിലനില്‍ക്കുന്നു. പോളിയില്‍ പഠിപ്പിച്ച മനോജ്‌ സാറിനെ മറക്കാന്‍ പറ്റില്ല. കുറിപ്പ് നന്നായി.
വിദ്യാലയസ്മരണകള്‍(ഗുരുക്കന്‍മാരെ) ആകുമ്പോള്‍ കുറെ അനുഭവങ്ങള്‍ കാണില്ലേ നമുക്ക്.അതില്‍ ഏതെന്കിലും പങ്കു വെക്കാമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി നിഷാ.ഇപ്പോളും ഗുരുക്കന്മാരോടു അടുപ്പം സൂക്ഷിക്കുന്നു എന്നുള്ളതൊരു നല്ല കാര്യം തന്നെ .അവരുടെ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ എന്നെന്നും കൂടെ ഉണ്ടാകട്ടെ.
നല്ല ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പ്‌ ...വായിക്കാന്‍ വൈകിപ്പോയി.

അന്ധകാരത്തില്‍ നിന്നും അറിവിന്റെ പ്രകാശത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നവനാണ് ഗുരു .. ഗുരുക്കന്മാരെ കുറിച്ചുള്ള ഈ ഓര്‍മ കുറിപ്പും വായനയില്‍ വെളിച്ചം വിതറി...

ആശംസകളോടെ
Nisha said…
ബഹു ജനം പല വിധം എന്നാണല്ലോ? ഗുരു സ്ഥാനത്തുള്ളവര്‍ ചെയ്യാനരുതാത്ത പലതും ഇന്നത്തെ അദ്ധ്യാപകര്‍ പറയുകയും ചെയ്യുകയും ഉണ്ടെന്നു കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ ഒരാന്തലാണ്! മനസ്സിന്റെ ശ്രീലകത്തു വച്ച് പൂജിച്ച വിഗ്രഹങ്ങള്‍ ഉടഞ്ഞു പോകുന്ന വേദന!
പക്ഷെ, അത്തരം ആളുകള്‍ താരതമ്യേന കുറവാണെന്ന് തോന്നുന്നു... ശ്രീജിത്ത്‌ പറഞ്ഞത് പോലെ ചീത്തയെ മറന്ന് നല്ലതിനെ മാത്രം ഓര്‍മ്മിയ്ക്കാം... താങ്കളുടെ മനോജ്‌ സാറിനെ പോലെയുള്ളവര്‍ ഇനിയുമിനിയും ഉണ്ടാവട്ടെ!

നല്ല വാക്കുകള്‍ക്കും ഓര്‍മ്മച്ചിന്തുകള്‍ക്കും നന്ദി!
Nisha said…
അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്ക് നന്ദി അനാമിക! അനുഭവങ്ങളെ കുറിച്ച് എഴുതാന്‍ തുടങ്ങിയാല്‍ ഇവിടെയൊന്നും നില്‍ക്കില്ല; അതു കൊണ്ടാണ് അതുള്‍ക്കൊള്ളിയ്ക്കാതിരുന്നത്... വഴിയെ അതും പറയാം....

ഈ അടുപ്പം വലിയൊരനുഗ്രഹം തന്നെ!!! അതെന്നും കൂടെയുണ്ടാവണമെന്ന പ്രാര്‍ത്ഥനയും എന്നുമുണ്ട്!
Nisha said…
പ്രവീണ്‍ , വായിക്കാന്‍ വൈകിയതല്ല; ഞാന്‍ പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്യാന്‍ വൈകിയതാണ്... എന്ന് വൈകീട്ടേ പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്തുള്ളൂ...

അറിവിന്‍റെ പ്രകാശം പകര്‍ന്നു തന്ന ഗുരുഭൂതരെ മറന്നാല്‍ സ്വയം മറന്നതിന് തുല്യമാവില്ലേ? അവര്‍ പറഞ്ഞു തന്ന നന്മയാണ് ഇപ്പോഴും എന്നില്‍ വെളിച്ചം പകരുന്നത്...

ആശംസകള്‍ക്കും നല്ല വാക്കുകള്‍ക്കും നന്ദി!
Unknown said…
ഓർമ്മകൾ നന്നായിരിക്കുന്നു... ടീച്ചേഴ്സിനോടുള്ള ഇഷ്ടം അവർ പഠിപ്പിച്ച സബ്ജക്ടുകളിൽ പ്രതിഫലിക്കും എന്നത് ഒരു ശരിയാണു... ഇവിടെ എനിക്കിഷ്ടമായത് ആ ഫോട്ടോസ് കൂട്ടിച്ചേർത്തതാണു..
Mohiyudheen MP said…
അറിവ്ന്റെ ലോകത്തിലേക്ക് നമ്മെ കൈ പിടിച്ച് നടത്തിയവരാണല്ലോ നമ്മുടെ ഗുരു നാഥന്മാർ, അവരെ സ്മരിക്കാനെടുത്ത ഈ ഉദ്യമത്തിന് അഭിനന്ദനങ്ങൾ...

അധ്യാപക ജോലിയുടെ സംശുദ്ധത നഷ്ടപ്പെട്ട് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു സ്ഥിതി വിശേഷത്തിലൂടെയാണ് നാം കടന്ന് പോകുന്നത്..മാതാ പിതാ ഗുരു ദൈവം എന്ന വാക്യത്തെ ബലപ്പെടുത്തിയിരുന്ന പഴയ കാഴ്ചപ്പാടുകൾക്ക് മേൽ കപടതയുടെ മുഖം മൂടികൾ വീണു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.... ഈ ഓർമ്മക്കുറിപ്പിനാശംസകൾ നിഷ
Unknown said…
ഞാനും എന്‍റെ ഓരോ അധ്യാപകരെയും ഓര്‍ത്തു...
ഞാന്‍ എന്റെ അധ്യാപകരെ ഓര്‍ത്തു. പിന്നെ സ്വയം ഒരു അധ്യാപകനായിരുന്ന എന്നെയും :)
ഒരദ്ധ്യാപക ദിനം കൂടി കടന്നു പോയിരിയ്ക്കുന്നു... ഫേസ് ബുക്കിലും മറ്റും എല്ലാവരും തങ്ങളുടെ അധ്യാപകരെക്കുറിച്ച് ഏറെ സ്നേഹത്തോടെയും ആദരവോടെയും ഓര്‍മ്മിച്ചത് കണ്ടു. ഞാനും എന്‍റെ അദ്ധ്യാപകരേയും ഗുരു സ്ഥാനീയരെയും ആ ദിനത്തില്‍ പ്രത്യേകം ഓര്‍ത്തിരുന്നുവെന്നത് സത്യം തന്നെ. അവരില്‍ പലരെയും ഞാന്‍ അന്ന് മാത്രമല്ല, ഒരു വിധം എല്ലാ ദിവസങ്ങളിലും ഓര്‍ക്കാറുണ്ട് എന്നത് വേറെ ഒരു സത്യം!!!

ഈ ഗുരുക്കന്മാരെ ഓർമ്മിച്ചു കൊണ്ടുള്ള പോസ്റ്റ്,എഴുത്ത് ഗംഭീരമായിട്ടുണ്ട്. ആശംസകൾ.
Nisha said…
നന്ദി സുമേഷ്! താങ്കള്‍ പറഞ്ഞത് വളരെ ശരിയാണ്... നമുക്കിഷ്ടമുള്ളവരെ നാം അറിയാതെ അനുകരിയ്ക്കും. ഫോട്ടോ ഇട്ടതു ഇഷ്ടമായെന്നറിഞ്ഞു സന്തോഷിയ്ക്കുന്നു!
M Ajoy Kumar said…
ഏതൊരു അധ്യാപകനും തന്റെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ വളര്‍ച്ചയെ ആത്മസംത്രിപ്തിയോടെയാണ് കാണുന്നത്. മൌനത്തിന്റെ ഭാഷയിലായാലും, ആ വിജയം അധ്യാപകന്റെ ഒരു സ്വകാര്യ അഹങ്കാരമാണ്. 'വിളക്കു കൈവശമുള്ളവനെങ്ങും വിശ്വം ദീപമയം; വെണ്മ മനസ്സില്‍ വിളങ്ങിന ഭദ്രന് മേന്മേല്‍ അമൃതമയം' എന്നാണല്ലോ ഉള്ളൂര്‍ പാടിയത്. നിഷയുടെയും കുടുംബത്തിന്റെയും ജീവിതം മേന്മേല്‍ അമൃതമയമാകട്ടെ എന്ന് ആശംസിക്കുന്നു. എന്നെക്കുറിച്ച് എഴുതിയ എല്ലാ നല്ല വാക്കുകള്‍ക്ക്കും ഒരായിരം നന്ദി.
Arun Kappur said…
ആരിലും ഗുരുസ്മരണ ഉണര്‍ത്തുന്ന ഒരു നല്ല പോസ്റ്റ്‌.
തസ്മൈ ശ്രീ ഗുരവേ നമ:
ajith said…
അനുയോജ്യമായ ഒരു കുറിപ്പ്
എനിയ്ക്ക് അദ്ധ്യാപകരോടെന്നും ബഹുമാനമാണ്

ഗുരുക്കന്മാരെപ്പറ്റി മുമ്പെഴുതിയ ഒരു പോസ്റ്റ്:
http://yours-ajith.blogspot.in/2011/01/blog-post_20.html
ഞാനും ഒന്ന് ഓർത്ത് പോയി എന്റെ മേരി ടീച്ചറേയും
മറക്കാനാവാത്ത ഒരുപാട് മുഖങ്ങളുണ്ട് ..
ഗുരുസ്ഥാനിയരില്‍ ഏറേ പ്രീയപെട്ട ചിലരുമുണ്ട് ..
കാര്യമറിയാതെ ഒരുപാട് വിഷമിപ്പിച്ചവരുമുണ്ട് ..
എങ്കിലും ഇന്നും ഉള്ളില്‍ ഉള്ള ഒരു മുഖമുണ്ട് " വേണി ടീച്ചറുടെ "
ടീച്ചറമ്മ എന്ന് ഇപ്പൊഴും സ്നേഹമൊടെ വിളിക്കുന്ന ഒരമ്മ ..
സ്നേഹം മാത്രമറിയുന്ന ഒരു പാവം , ഈ പൊസ്റ്റിലൂടെ
ചില ഓര്‍മകളേ തട്ടിയുണര്‍ത്തുവാന്‍ കഴിഞ്ഞൂ ..
നമ്മേ വാര്‍ത്തെടുത്തവരെ മറക്കാതിരിക്കുവാന്‍ നമ്മുക്കാകട്ടെ ..
എന്നില്‍ ഇന്നു എന്തെങ്കിലും നന്മകള്‍ അവശേഷിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അതെന്നില്‍ പാകുവാനും വളര്‍ത്തുവാനും ഇടയാക്കിയത് എന്റെ പ്രീയ അധ്യാപകര്‍ മാത്രമാണു. ആരെയും പേരെടുത്ത് പറയാതെ തന്നെ ഞാനവരെ നന്ദിയോടെ സ്മരിക്കുന്നു. ഇന്നും എന്നും..
നന്നായി.......... ബ്ലോഗില്‍ പുതിയ പോസ്റ്റ്‌....... മലയാള സിനിമ റോക്ക്സ് ........ വായിക്കണേ............
Mizhiyoram said…
ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ആദരവ് ലഭിക്കുന്ന ഒരു വിഭാഗമാണ് ഗുരുക്കന്മാര്‍. എത്ര കാലം കഴിഞ്ഞാലും നമ്മള്‍ അവരെ ഓര്‍ക്കുന്നു എന്നതാണ് അവരുടെ ഏറ്റവും വലിയ യോഗ്യത. ഒരധ്യാപകനാവാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്നതാണ് എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ദുഃഖംവും. ആ ദുഖത്തെ മറികടക്കാന്‍ ഞാന്‍ കണ്ടെത്തിയ ഒരു മാര്‍ഗ്ഗമായിരുന്നു എന്റെ ഭാര്യയെ അദ്ധ്യാപികയാക്കുക എന്നത്. കുറച്ചു ത്യാഗം സഹിച്ചിട്ടായാലും എനിക്കതിനു കഴിഞ്ഞല്ലോ എന്നതില്‍ സന്തോഷിക്കുന്നു ഞാന്‍.
എന്തായാലും പഠന കാലത്തെ അനുഭവങ്ങള്‍ ഇവിടെ ഓര്‍മിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതില്‍ സന്തോഷമുണ്ട്. വീണ്ടും കാണാം.....
Shaleer Ali said…
കുസൃതി കാണിച്ചു കുതിച്ചോടി കളിച്ചു നടന്ന കാലത്ത് ഭയന്ന ചൂരല്‍ കഷായങ്ങള്‍... ശാസനകള്‍. സ്നേഹം പുരട്ടിയ ഉപദേശങ്ങള്‍....പ്രിയപ്പെട്ട ഓരോ അധ്യാപകരുടെയും മുഖങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സില്‍ എന്നും ഒരേ പ്രായം ഒരേ ശബ്ദം....ചിലരെയൊക്കെ അങ്ങനെയാണ് .നമ്മളെന്നും കാലത്തിനു വിട്ടു കൊടുക്കാതെ മനസ്സിലങ്ങനെ സൂക്ഷിക്കും...
Nisha said…
അതെ മോഹി, ദു:ഖകരമായ ഒരു സത്യമാണത് ... അദ്ധ്യാപകവൃത്തിയുടെ പരിശുദ്ധിയും ഗൌരവവും എന്നും നില കൊള്ളട്ടെ എന്നാശിയ്ക്കുന്നു....

നല്ല വാക്കുകള്‍ക്ക് നന്ദി!
Nisha said…
ഗുരുക്കന്മാരെ ഓര്‍ക്കാന്‍ ഒരു നിമിത്തമായെന്നറിഞ്ഞു സന്തോഷിയ്ക്കുന്നു...
Nisha said…
നന്ദി നിസാര്‍ ! നിങ്ങള്‍ ഒരു നല്ല അധ്യാപകനായിരുന്നിരിയ്ക്കണം - നിങ്ങളുടെ ബ്ലോഗ് വായിച്ച് എനിയ്ക്ക് അങ്ങിനെയാണ് തോന്നുന്നത്...
Nisha said…
നന്ദി മന്ദൂസന്‍ ! ഇവിടെ വന്നതിനും നല്ല വാക്കുകളിലൂടെ പ്രചോദനം നല്‍കുന്നതിനും ...
Nisha said…
സാര്‍ ! ഈ വാക്കുകള്‍ക്ക് ഏറെ നന്ദി! കൂടുതല്‍ എഴുതി ഈ അവസരത്തിന്‍റെ ഗരിമ കുറയ്ക്കുന്നില്ല! നമ്രശിരസ്കയായി, ഗുരുവിന്‍റെ അനുഗ്രഹമായി ഈ വാക്കുകള്‍ ഹൃദയത്തോട് ചേര്‍ത്തു വയ്ക്കുന്നു...
Nisha said…
നന്ദി അരുണ്‍!! ഗുരുസ്മരണ ഉണര്‍ത്താനായി എന്നറിഞ്ഞതില്‍ സന്തോഷം!
Nisha said…
നന്ദി അജിത്‌!! താങ്കളുടെ എഴുത്ത് വായിക്കാന്‍ വരുന്നുണ്ട് - പെട്ടന്ന് തന്നെ!
Nisha said…
ഷാജു, മേരി ടീച്ചറെ ഓര്‍ക്കാന്‍ ഒരു നിമിത്തമായി എന്നറിഞ്ഞതില്‍ സന്തോഷം!
Nisha said…
റിനി, ടീച്ചറമ്മ എന്ന വേണി ടീച്ചറെക്കുറിച്ചുള്ള നല്ല ഓര്‍മ്മകള്‍ താങ്കളുടെ മനസ്സിലേയ്ക്ക് വീണ്ടും എത്തിയെന്നറിഞ്ഞു സന്തോഷിയ്ക്കുന്നു... താങ്കള്‍ പറഞ്ഞ പോലെ നമ്മെ നാമാക്കി മാറ്റിയ അവരെയെല്ലാം നാം എന്നും ഓര്‍ത്തിരിയ്ക്കട്ടെ!!!
Nisha said…
ശ്രീക്കുട്ടന്‍, ആ ഗുരുസ്മരണ എന്നുമൊരു അനുഗ്രഹമായി താങ്കള്‍ക്കൊപ്പം ഉണ്ടായിരിയ്ക്കട്ടെ എന്നാശംസിയ്ക്കുന്നു...
Nisha said…
അതെന്നും കൂടയുണ്ടാവണമെന്ന പ്രാര്‍ത്ഥനയാണുള്ളില്‍ ...
Nisha said…
ജയരാജ്, നന്ദി, തീര്‍ച്ചയായും വരാം..
Nisha said…
അഷ്‌റഫ്‌!! താങ്കളുടെ നല്ല മനസ്സിന് ആദ്യം തന്നെ അഭിവാദ്യങ്ങള്‍!!!!!!

അദ്ധ്യാപകര്‍ തീര്‍ച്ചയായും ആദരണീയരാണ് - കാലത്തിന്‍റെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ അതൊരിയ്ക്കലും നഷ്ടപ്പെടില്ല!

നിങ്ങളുടെ സഹധര്‍മിണിയും അനേകായിരം കുരുന്നുകളുടെ ജീവിതത്തില്‍ അറിവിന്‍റെ വെളിച്ചം പകര്‍ന്നു അവരെ ഉത്തമ പൌരന്മാരാവാന്‍ പ്രാപ്തരാക്കട്ടെ!
Nisha said…
വളരെ ശരിയാണ് ശലീര്‍!! കാലമേറെ കഴിഞ്ഞാലും ചില അധ്യാപകര്‍ക്ക് നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ ഒരേ പ്രായവും ശബ്ദവുമാണ്... അവര്‍ ഒളിമങ്ങാതെ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിനു പ്രകാശമേകിക്കൊണ്ടേയിരിയ്ക്കും!
nannaayittundu,Nishe.lalithamaaya akhyaana shaili !

Popular posts from this blog

സൗഹൃദം

കൊഴിയുന്ന പൂക്കള്‍....

സ്നേഹം