ഉണ്ണിയ്ക്കായ് ....

നാരായണനാമ മുഖരിതമാം തൃസന്ധ്യയില്‍

ഉണ്ണീ നീ പിറന്നപ്പോളൊരമ്മയും ജനിച്ചു;

പിഞ്ചു പൈതലെ മാറോടണച്ചവളിതു-

വരെയറിയാതിരുന്നൊരു നിര്‍വൃതിയറിഞ്ഞു.

ഉറക്കമില്ലാത്ത രാവുകളില്‍ സ്വസ്ഥമാ-

യുറങ്ങും നിന്‍ ചെറുചിരിയവള്‍ കണ്ടിരുന്നു...

അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിനൊപ്പം നീ നുകര്‍ന്നത്

നന്മതന്‍ മാധുര്യമെന്നുമവളെന്നും നിനച്ചു

കാലത്തിന്‍ ചക്രമൊരിടപോലും നിന്നിടാതെ,

ആരെയും കാക്കാതെ, വേഗമങ്ങുരുണ്ടു പോയ്‌;

നിയതി തന്‍ നിശ്ചയം പോലെയുണ്ണി വളര്‍ന്നു

അമ്മതന്‍ തോളോടു തോള്‍ ചേര്‍ന്നല്ലോ പുഞ്ചിരിപ്പൂ...

കൌമാരത്തിന്‍ പടിവാതിലിലവന്‍ പകച്ചിടാതെ,

അടിയൊന്നുപോലുമവനു പിഴച്ചിടാതെ, ജീവിതയാന-

ത്തിലവനെന്നും മുന്നേറിടാന്‍ - അനുനിമിഷമമ്മ തന്‍

ചുണ്ടിലും ഹൃത്തിലും പ്രാര്‍ത്ഥനതന്‍ അലയടികള്‍;

ആരോരുമറിയാതെയവ മൌനമായ് എന്നുമവന്റെ

ചുറ്റിലും ഒരു ചെറു കവചമായ് വിളങ്ങിടുമോ???

കാലമേറെ കഴിഞ്ഞാലു,മേറെ നീ വളര്‍ന്നാലും

അമ്മതന്‍ ഉള്ളില്‍ ചെറുകുഞ്ഞായ് നീയെഴും..

ദൂരെ നീ പോകിലും അമ്മ തന്‍ ഹൃത്തിലെന്നു-

മകലാതെ,യൊളിമങ്ങാതെ നീ ജ്വലിച്ചു നില്‍ക്കും...

നല്‍കുന്നു ഞാനെന്നോമലേ നിനക്കായെന്നും

ആയുരാരോഗ്യസൌഖ്യത്തിന്‍ ചെറു വരം!