മരണമെത്തുമ്പോള്
പാതിജീവന് മിടിക്കുമെന് ഹൃത്തിലുയരും പുത്ര ദു:ഖമറിയാഞ്ഞതെന്തേ നീ? മരണമെന്നരികില് വന്നണഞ്ഞ വേളയില് എന്തിനെന്നെ വിട്ടകന്നു പോയ് നീ? രോഗമെന് മേനിയെ കാര്ന്നു തിന്നെങ്കിലും നിനക്കായെന് ഹൃദയം ഞാന് കാത്തു വെച്ചു; വേദനകളെന്നസ്ഥിയില് തുളഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോഴും നിന് മുഖമോര്ത്തു ഞാന് പുഞ്ചിരിച്ചിരുന്നു.... ഇനിയെന്നെക്കാണാന് നീ വരില്ലെന്നറികിലും, നിന്നെയൊരു നോക്കു കണ്ടീടുവാന് വ്യര്ത്ഥമാ- യെന് മനം കൊതിപ്പൂ; നിന്നെക്കാണാതിന്നു ഞാന് മരിക്കിലെന്നാത്മാവിനു ശാന്തിയില്ലെന്നോതുന്നു ചിലര് ... എങ്കിലുമോമനേ നീ കരയേണ്ട; കുഞ്ഞിളം പൈതലായി പുഞ്ചിരി തൂകി നില്പ്പൂ നീയെന്നുള്ളിലിപ്പോള് ; ആ ചിരിയെന്നുള്ളില് നിറഞ്ഞിരിക്കും കാലമത്രയും ഒരു ചിതയുമെന്നെ പൊള്ളിക്കുകയില്ല - ഞാന് മരിച്ചാലും.... ജീവന് നല്കി ഞാന് നിനക്കെന്നാകിലും, സ്വപ്നം കാണാന് കരുത്തേകിയെന്നാകിലും പിച്ച വെച്ചു നിന്നെ ഞാന് നടത്തിയെന്നാകിലും ഉച്ചിയില് കൈവച്ചനുഗ്രഹിച്ചീടുമെന്നാളുമെങ്കിലും, ഇനി ഞാന് മരിച്ചെന്നു കേട്ടാലും നീ വന്നിടേണ്ട കണ്ണീര്ക്കയങ്ങള് തീര്ത്തതില് മുങ്ങിടേണ്ട; നിന്