അമ്മയും മകളും
അമ്മതന്‍ ഗര്‍ഭ പാത്രത്തില്‍ത്തന്നെ ജീവിച്ചു
മരിച്ച കുഞ്ഞേ, നിന്നെയോര്‍ത്തെന്‍ മനം നീറിടുന്നു ....
ഭൂമിയില്‍ പിറന്നൊരുമാത്ര ജീവിക്കാന്‍ പോലുമാ-
വാതെ മരണമാം അഗാധ ഗര്‍ത്തത്തില്‍ വീണുടഞ്ഞു നീ;
നിനക്കായ് ചുരത്തിയ അമ്മിഞ്ഞപ്പാലെന്‍
സ്തനങ്ങളിലൂറി വരവേ, കണ്ണില്‍ നിന്നൊഴുകുന്ന
കദനക്കണ്ണീര്‍ ലാവയായ്‌ മാറുന്നുവോ; ഞാനതില്‍
ഉരുകിയുരുകിയൊരുപ്പിടി ചാരമായിത്തീരുന്നുവോ???
ഒഴിഞ്ഞ തൊട്ടിലല്ലിതെന്‍ ശൂന്യമാം മാനസമല്ലോ,
മൃതിതന്‍ കരങ്ങളിലമര്‍ന്നുത്തീര്‍ന്നതൊരമ്മയുമല്ലോ!
കുഞ്ഞുടുപ്പിന്‍ നിറങ്ങളൊക്കെ പറന്നു പോയ്മറഞ്ഞു,
നിശ്ചേതമായ് കണ്ടൊരു കുഞ്ഞുമുഖമിനിയും മറഞ്ഞില്ല ...
പകലിന്‍ നിസ്വനങ്ങള്‍ കാതുകളില്‍ അട്ടഹാസമായ് പതിയവേ
ഹൃദയം നുറുങ്ങുമാറുച്ചത്തില്‍ അലറിയലറിക്കരഞ്ഞു ഞാന്‍
ഇരവിന്‍ അന്ധകാരങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ ലോകത്തില്‍ നിന്നൊളിച്ചിരിക്കെ,
ഹൃത്തിന്‍ അകത്തളങ്ങളില്‍ നിന്നുയര്‍ന്നു കേട്ടു ഒരുകുഞ്ഞു ശബ്ദം...
"ഇനിനിയുമെന്നെയോര്‍ത്തെന്‍ അമ്മേ നീ കരയരുതേ, മൃതി
തന്‍ കരങ്ങളിലമര്‍ന്നെങ്കിലും സുരക്ഷിതയിന്നു ഞാന്‍!;
ഇവിടെയെന്നെ പിച്ചിക്കീറുവാന്‍ കരങ്ങളുയരുന്നില്ല,
ഇവിടെയെന്നെ അടിമുടി നഗ്നയാക്കും തുറിച്ചു നോട്ടങ്ങളില്ല
ഇവിടെയെനിക്കുറക്കെ ചിരിക്കാം, കരയാം; രാവും പകലും
ഇവിടെയൊരുപോലെ; ആണും പെണ്ണുമില്ല, എല്ലാം തുല്യാത്മാക്കള്‍..;
പെണ്ണായ് പിറന്നോള്‍ക്കും ആണായ് പിറന്നോനും നരകമായ്
മരുവിടും ഭൂമിയേക്കാള്‍ സുഖമെനിക്കുണ്ടമ്മേ ഇവിടെയിപ്പോള്‍...
നിന്‍ സ്നേഹം ചുരത്തും അമൃതൊരു തുള്ളിയെനിക്കു
രുചിക്കാന്‍ കഴിയാഞ്ഞതൊന്നു മാത്രമെന്‍ നഷ്ട സ്വര്‍ഗ്ഗം!
എങ്കിലുമെന്നന്തരംഗത്തില്‍ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നു, പത്തു
മാസം നീയെനിക്കു തന്ന സ്നേഹത്തിന്‍ പാലലകള്‍
ഇനിയൊരു പത്തുജന്മം കഴിച്ചുതീര്‍ക്കാനെനിക്കാ ഉറച്ച
സ്നേഹത്തിന്‍ കുഞ്ഞലകള്‍ മാത്രമേ വേണ്ടു; അതിലൊരു
ജന്മം വീണ്ടും നിന്‍ ഗര്‍ഭത്തിലെത്താന്‍ എന്തു സുകൃതം
ഞാന്‍ ചെയ്തിടേണ്ടൂ എന്നും ഞാന്‍ വ്യാമോഹിപ്പൂ!!!"
ജനിക്കാതെ പോയ കുഞ്ഞിന് വാക്കുകള്‍ മനസ്സിനുള്ളില്‍
കേട്ട നേരം, ദു:ഖമൊരു നിശ്വാസമായെന്നെ വിട്ടിറങ്ങി ...
ഒരു കൊച്ചു മാലാഖയായെന്‍ ജീവിതത്തില്‍ അവളിരിക്കേ,
ഭൂമിയൊരു സ്വര്‍ഗ്ഗമാക്കുവതെങ്ങിനെയെന്നു ഞാനന്തിച്ചിരുന്നു!!!!
Comments
അമ്മ അതല്ലാതെ എന്ത് സത്യം ഈ വിണ്ണിൽ
വരികളിൽ കവിത്വത്തിന്റെ റേഞ്ച് കുറച്ച് കൂട്ടി എഴുതൂ, ഇതിലേറെ നല വരികൾ ഉണ്ടാകും..............
ആശംകൾ
നെടുവീര്‍പ്പെടുന്ന , നോവുന്ന അമ്മ മനം ...
പക്ഷേ ജനിച്ച് പൊയ അനേകായിരങ്ങള്‍
മണ്ണില്‍ ജീര്‍ണിക്കുമ്പൊള്‍ , കരാളഹസ്തങ്ങളില്‍
പെട്ടുഴലുമ്പൊള്‍ , സമാധാനിക്കാം നിത്യതയില്‍
ആ കുഞ്ഞ് , സ്വര്‍ഗ്ഗപദത്തില്‍ സുഖാമായിരിക്കുന്നു എന്ന് ...
വേറിട്ട് ചിന്തിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്ന കാലമാണ് മുന്നില്‍ ..
അതിലൂടെ മനസ്സിന്റെ താപം ഉരുകിപൊകട്ടെ .....!
അമ്മയെന്ന സന്തോഷം
അമ്മയെന്ന ആഹ്ലാദം
അമ്മയെന്ന ജീവൻ .
പക്ഷെ ഭാഷ ലളിതമായതിനാൽ ആസ്വദിച്ചു
Nalla varikal
ഈ കവിത വായിക്കുമ്പോൾ കഴിഞ്ഞ വര്ഷം ജൂലായിൽ ബ്ലോഗിലിട്ട കവിത കൊണ്ട് മറുപടി പറയാമെന്നു തോന്നുന്നു. പക്ഷെ, ഒരു സങ്കടമുള്ളത്: സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാൽ അതിലങ്ങിങ്ങായ് ഒരു 'സ്ത്രീ വിരുദ്ധത' ഉണ്ട്. കവിതക്ക് വേണ്ടിയെങ്കിലും അത് നീതീകരിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. ഒരു ക്ഷമാപണത്തോടെ അതിവിടെ പകര്ത്തുന്നു.
ഉദരശിശു
*******
''ഞാൻ മരിച്ചതല്ല.
കൊന്നതാണ്.
സ്വാർത്ഥചിന്തയിൽ,
ഉള്ളു ഹോമിച്ചിട്ട,
നിസ്തുലയായൊരു മാതാവ്
നിഷ്കരുണം നിഷ്കാസനം ചെയ്തതാണ്.
സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻ
മൂർച്ച കൊതിച്ചൊരു മാതൃത്വം
തീപ്പെട്ട കുലക്കോലപ്പെരുമയ്ക്കായ്'
ത്യജിച്ചതെന്നെ,
ഈ മൃദുഹരിത സരണിയെ.
മനഃസാക്ഷിത്തടവറയിൽ
ഏഴുമാസം
വിചാരണത്തടവുകാരനായിരുന്നു;
ഒടുക്കം കയറേറ്റം.
പവിത്രകോശമായ് പിറന്ന നാളിൽ
പിഴവൊഴിപ്പിച്ച് പകുത്തു വീർപ്പിച്ചതും,
പാരതന്ത്ര്യപരകോടിയിൽ
വായ്ക്കരിയിട്ടതും ആതുരാലയം.
ഹേ കാവ്യ സഞ്ചാരീ,
ഒരുദര ശിശുവിന്റെ
മരണവേദാന്തം,
നിന്നന്തരേ ശോകമാകുന്നുവോ?
ഇരുളറക്കാമനയിൽ
ഊർന്നുവീണന്യമായ്,
ജഡത്വം വരിയ്ക്കുന്ന
പരകോടി ബീജത്താൽ
പാഴാകും ജീവനിൽ
ഖിന്നനാകില്ലെ നീ?''
പ്രകൃതിഹരിതാഭയിലെ,
ആഴിപ്പരപ്പുകളിലെ,
തീവ്രമോഹത്തിന്റെ
ഗൂഢപ്രജനനമേ...
സഹശയനയാമാന്ത്യേ,
ഗർഭമൊരു ശിക്ഷയോ?
സ്വത്വമാരായുന്ന,
സ്വാതന്ത്ര്യം കേഴുന്ന,
പ്രവൃത്തിജ്വാലകളിൽ
തർക്കൊല ചെയ്യുന്ന,
ലളിതയെ,
നിന്റെ നല്ല പാതിയെ,
നീ വിലക്കുന്നുവോ?
''അചരങ്ങൾ മരിയ്ക്കുമോ?
നിർജ്ജീവമാം നിന്റെ
സ്ഥാനഭ്രംശങ്ങളിൽ
ഞാനെന്തു പിഴ ചെയ്തു''
സദാചാര മേലങ്കിയുടെ,
അരമുറുക്കലോ ഗർഭം?
ശാസ്ത്രത്തിൻ യാഥാർത്ഥ്യമോ?
*മതിവായ്പ്പിൻ ചിത്രമോ?
''മാതൃബോധകല്പനകൾ
എന്നെ കൊന്നു തള്ളി.
ഞാനെന്റെ വൈഖരിയുടെ
ശോകതാളങ്ങളിൽ,
പൊള്ളിക്കുളിയ്ക്കുന്നു.
ഒന്ന്
.ഞാനുണ്ടായിരിയ്ക്കുന്നു.
രണ്ട്
.ഞാൻ കൊല്ലപ്പെട്ടിരിയ്ക്കുന്നു.
മൂന്ന്
.ഞാൻ അമ്മയെപ്പഴിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു.
ഇങ്ങേകസാക്ഷി.
ഒരിയ്ക്കലും ജനിയ്ക്കാത്ത,
ഞാനെന്ന ഉദരശിശു.
സങ്കീർണ്ണപ്രഹേളിക.''
http://thoudhaaram.blogspot.com/2012/07/blog-post.html
ജീവിതത്തിനു സാന്ദ്ര സുന്ദരമായ ചില നല്ല വശങ്ങള്‍ കൂടിയില്ലേ എന്നൊരു വേള വെറുതെ ചിന്തിച്ചു..
ഗര്‍ഭസ്ഥ ശിശു ഉദരത്തില്‍ വെച്ച് തന്നെ മരിച്ചത് ഭാഗ്യം എന്ന് ചിന്തിക്കുന്ന അവസ്ഥാ വിശേഷത്തിലേക്ക് വര്‍ത്തമാനലോകം എത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു അല്ലെ ..
വരികള്‍ കൊള്ളാം ... ആശംസകള്‍
വായനയും ഭാഷാപരിജ്ഞാനവും പരിമിതമാണ് - അതിന്‍റെ ഒരു കുറവ് എഴുത്തിലും കാണാം - എന്നാലും ഓരോ തവണയും കൂടുതല്‍ നന്നാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്; വിജയിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയുമുണ്ട്.
അങ്ങനെയുള്ള അമ്മമാരും ഉണ്ടെന്ന സത്യം നിഷേധിക്കുന്നില്ല. ക്ഷമാപണത്തിന്റെ ആവശ്യമില്ല; എല്ലാവര്ക്കും അവരവരുടേതായ കാഴ്ചപ്പാടുകളും അഭിപ്രായങ്ങളും ഉണ്ടാവുമല്ലോ. ഇങ്ങനെ ഒരു വശവും ഉണ്ടെന്നത് ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചതിന് നന്ദി!
മറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നവരും ഉണ്ടാകും, തര്‍ക്കിക്കുന്നില്ല.
ജീവിതത്തില്‍ സാന്ദ്രസുന്ദരമായ മുഹൂര്‍ത്തങ്ങള്‍ ഏറെയുണ്ട് എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവളാണ് ഞാന്‍.;
എന്തായാലും വേണുവേട്ടന്‍ ഈ അഭിപ്രായം പറയുന്നത് വരെ ഇങ്ങനെയൊരു വീക്ഷണവും ഇതിനുണ്ടാവും എന്ന് ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തില്ല കേട്ടോ, അതിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചതിന് നന്ദി!