പതിവ്...

നിന്നെയും കാത്തിരിക്കലൊരു പതിവായെനിക്ക്:

സന്ധ്യ മയങ്ങുന്ന നേരത്തെന്നുമെന്‍

പടിവാതിലില്‍ നിന്‍ നിഴല്‍ ഞാന്‍ തിരയും;

കേള്‍ക്കുന്ന സ്വനങ്ങളൊക്കെ നിന്റേതെന്നു

ഞാന്‍ വെറുതെയാശിച്ചിരിക്കും...

ഒടുവിലാ സൂര്യന്‍ മറയുന്നനേരമെത്തു-

മിരുട്ടെന്നെയും മൂടവേ, കഴയ്ക്കും കണ്ണുകള്‍

പതുക്കെയടച്ചു ഞാന്‍ നിന്നെയെന്നുള്ളില്‍ കാണും.. 

നനുത്തൊരോര്‍മ്മയായ് പടര്‍ന്നു നീ, 

നിനവായ്, കനവായ് എന്നുള്ളില്‍ നിറയവേ...

തപ്തമാമെന്‍ മനസ്സിന്‍ വിങ്ങലുകള്‍ 

കുളിര്‍തെന്നലേറ്റപോലകന്നൊടുങ്ങും;

ശാന്തമാം മാനസസരസ്സിന്‍ ഓളങ്ങളില്‍

നീഹാരബിന്ദു പോല്‍ നീ തിളങ്ങും...

ഇനി നീ വരില്ലെന്നു ഞാനറിയുന്നെങ്കിലും

സഖേ, നിനക്കായ് കാതോര്‍ത്തിരിക്കുന്നു നിത്യം! 

ചിത്രത്തിനു കടപ്പാട് - ഗൂഗിള്‍ ഇമേജ്